Triggers en associaties
Sommige gebeurtenissen in het heden zullen onbewust herinneren aan dingen die je hebt meegemaakt in het verleden. Het zijn triggers, associaties. En omdat de hersenen de situatie menen te herkennen koppelen ze daar dezelfde emoties aan als die uit het verleden. Gewoon omdat het bekend is. Gebeurt dit vaak dan zal elke herhaling van die trigger de angst weer laten herleven en daarmee bevestigen.
De beleving, hoe onwaar of subjectief ook, slijt verder in en onze emoties versterken.
De vicieuze cirkel is ingezet. Zo kan het zijn dat het niet meer reële angst is (echte dreiging) die ons handelen en voelen gaat beïnvloeden maar een pathologische angst, een ingebeelde verankerde overtuiging, die zichzelf maar blijft herhalen en versterken.
En alles wat je aandacht geeft groeit. Dan kan angst groteske vormen gaan aannemen, en is het niet meer alleen dat handige hulpje dat ons beschermt, maar een leidende stoorzender die ons zonder werkelijke reden belemmert vrij te leven.
Maar er is ook goed nieuws en dat hangt samen met de neuroplasticiteit van de hersenen. En dat heeft weer alles temaken met de bekende weg oftewel de automatische piloot.
Neurale paden zijn de banen die elektrische signalen afleggen waarmee de hersenen onderling communiceren. Neuronen zijn de zenuwcellen die deze signalen opvangen en doorgeven aan buurneuronen. Hoe vaker dezelfde weggetjes gebruikt worden en hoe meer neurale verbindingen er zijn, hoe sterker het signaal: “Neurons that fire together, wire together”, neuropsycholoog Donald Hebb gebruikte deze frase om aan te geven dat gebundelde krachten en herhaling een zichzelf versterkend effect hebben.
Als je daar goed over nadenkt zou dat dus betekenen dat als er geen gebruik wordt gemaakt van die route, het pad in onbruik kan raken Met andere woorden; andere wegen, andere uitkomst: “Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg”, aldus Einsteins heldere logica.