TRANSFORMATIE SUPPORT

Misschien nuttig om eens te kijken bij Wikipedia:
“Authenticiteit/authentiek is de mate waarin iemand trouw is aan zijn eigen persoonlijkheid, geest of karakter, ondanks alle externe invloeden en krachten”.

Aha, trouw aan eigen persoonlijkheid, geest of karakter ondanks de invloeden van buitenaf. Om welke invloeden gaat het dan?

Om te kunnen overleven in de barre busch, temidden van roofdieren, slangen, natuurrampen en wat al niet meer, hadden we elkaar in de oertijd hard nodig. Van nature hebben we daarom een sterke behoefte om bij de groep te horen. Baby’s moeten worden aangeraakt anders gaan ze dood, pesten kan traumatisch zijn, en eenzaamheid is vaak groot lijden. Kortom uitsluiting doet pijn.

Een aangeboren neiging van ons is dan ook vermijden van pijn. Om dat te sturen is een handige, maar oh zo vervelende emotie meegekomen in het all-inclusive-overlevingspakket, namelijk angst. Angst voor de pijn om buiten de groep te raken zorgt ervoor dat wij ons uiterste best doen om ons tot elkaar te verhouden, en dat begint al heel jong via aanpassing.
En dan komen we op de eeuwigdurende discussie over de ‘nature’ en de ‘nurture’. Het minst flexibele deel is de aangeboren ‘nature’ (temperament, karakter) en het stuk van ons waarmee we ons aanpassen is gevormd door ‘nurture’ (leren aan je omgeving). Heb je ergens last van dan is dat meestal een ‘nurture’ dingetje. Lang leve de hypnotherapie!!

En wat heeft dit nu allemaal te maken met authenticiteit?
Om vroeger een kans te maken om te overleven was aanpassen aan de groep dus noodzakelijk.

’Jezelf zijn’ en ‘persoonlijke groei’ hadden geen reden van bestaan bij onze voorouders.

Tegenwoordig is dat anders. In onze ego-gerichte samenleving staan identiteit en individualiteit op nummer één. Ons oer-gedrag van aanpassen hoort dus niet meer helemaal bij de zelfverwezenlijking die wij als mens tegenwoordig nastreven in de maatschappij. Welbeschouwd ontstaat er dus een innerlijk conflict.

De woestenij waar onze voorouders in verkeerden, lijkt niet op onze wereld. Of het zou de digitale jungle van het world wide web moeten zijn. En laten we die nou zelf hebben gecreëerd vanuit precies diezelfde basale behoefte tot verbinding. We hebben er een paar extra voordelen in verstopt: je hoeft niet heel erg zichtbaar te zijn om toch het gevoel te hebben dat je erbij hoort, je kan naar believen verdwijnen als er teveel aanpassing van je wordt gevraagd en om ‘de meest individuele expressie van de meest individuele emotie’ van jouw unieke persoonlijkheid een podium te geven, kan je even snel weer verschijnen als je behoefte hebt aan erkenning, er is immers publiek genoeg.

Goodbye pijn en frustratie want daar hebben we genoeg van gehad.

In den beginne was er namelijk opvoeding. En wat gebeurt daar? Juist ja, grenzen stellen. En dáár, in die pijnlijke botsing ontmoeten ‘nature’ en ‘nurture’ elkaar. Wat is het dan fijn dat er een virtuele wereld is, die juist helemaal geen grenzen stelt, maar ongevraagd en gretig onze persoonlijke online omgeving steeds verder aanpast en verfijnt volgens onze voorkeuren. We worden altijd beloont voor wie we zijn of willen zijn. Het kan een verslavende ontsnappingsroute worden naar een plek waar aanpassing niet nodig is.
Want is het niet zo dat we al bijna helemaal in een niet bestaande werkelijkheid kunnen leven als we daarvoor kiezen; met echt geld land kopen dat alleen in een virtueel spel bestaat, met echt geld handelen in niet tastbare munten, een huis bouwen in een wereld die alleen online bestaat.  En daarmee stopt het niet. Want ook de perfecte ander blijkt dáár te bestaan. Het zal niet lang meer duren of het pratende besturingssysteem van je telefoon blijkt de liefde van je leven; met de meest sexy stem ter wereld die je zelf kan uitkiezen en een persoonlijke match die volledig aansluit op je behoeftes. De love-of-your life is een lerende computer die zich tijdens jullie altijd boeiende gesprekken steeds verder aan jou aanpast; met exact jouw humor, nooit te beroerd om je de hemel in te prijzen, altijd beschikbaar, bereikbaar en betrouwbaar en zonder ochtendhumeur. De feelgood-buddy van de toekomst ontwikkelt zich soepel en vanzelfsprekend richting de ideale partner waar geen echt mens meer tegenop kan. Maar deze realiteit is nog toekomst.

Vooralsnog suizen we op de aardbol door de ruimte. Met een tastbaar lijf dat onderhevig is aan de zwaartekracht, een door onszelf gecreëerde niet tastbare maar wel reëele virtuele wereld, hersens die gedachten voortbrengen, emoties, zintuigelijke indrukken, lichamelijke sensaties en er zijn anderen, héél véél anderen.

De uitdaging is om balans te vinden tussen lichaam en geest, tussen hier en daar, tussen jezelf en de ander.

Vaak gaan die ontwikkelingen onmerkbaar als een natuurlijk proces. Maar soms is er meer nodig; verandering van onze omgeving, of bewust in gang zetten van een innerlijke transformatie. Kom je dan bij dat authentieke deel van jezelf terecht? Misschien. Even. Mogelijk. Het gaat om die balans. Heb je vrede met het evenwicht tussen de pijn van de aanpassing en het geluksgevoel waar je naar op zoek bent, dan kan dat de innerlijke rust veroorzaken die je het gevoel geeft dat het klopt. Wellicht is dat een toestand waarin je je oorspronkelijke kern het dichtst benadert en geeft je dat het idee dat je jezelf hebt gevonden. Maar het blijft een momentopname. Panta Rei, alles stroomt.